مقایسه نتایج درمانی شکستگی تنه استخوان تیبیا با روش ثابت کردن با پلاک و کارگذاری میله داخل کانال استخوانی

چکیده: زمینه و هدف: دو روش مرسوم درمان شکستگی های تنه تیبیا، روش ثابت کردن داخلی با پلاک و کارگذاری میله در داخل کانال استخوان می باشد. از آنجائی که هر یک از این روشها معایب و محاسنی دارد لذا این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای نتایج درمانی شکستگی تنه استخوان تیبیا با دو روش فوق انجام شد. روش بررسی: این مطالعه بصورت کارآزمایی بالینی بر روی 90 بیمار مبتلا به شکستگی تنه تیبیا انجام گرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه درمان با پلاک (گروه i) و درمان با میله داخل کانال استخوانی (گروه ii) تقسیم شدند و پس از درمان دو گروه از نظر متوسط زمان جوش خوردن، مدت زمان بستری در بیمارستان، ضخامت کال استخوانی، دامنه حرکتی زانو و مچ پا و متوسط زمان بازگشت بکار مقایسه شدند. داده ها با استفاده از آزمون های t و t مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بر اساس این مطالعه به ترتیب در گروه i و ii متوسط زمان جوش خوردن شکستگی 25/0±8/4 و 24/0±4/3 ماه، متوسط زمان بستری در بیمارستان 03/0±5 و 04/0±3 روز و متوسط ضخامت کال استخوانی پس از 4 هفته 05/0±5/2 و 06/0±4 میلی متر، متوسط زمان رسیدن به دامنه حرکتی زانو در حد 130 درجه 05/0±3 و 06/0±5/1 ماه، و متوسط زمان رسیدن به دامنه حرکتی 50 درجه مچ پا 04/0±5/3 و 03/0±2 ماه و متوسط زمان بازگشت بکار 07/0±2/5 و 04/0±3 ماه بود. در کلیه موارد مورد بررسی اختلاف مشاهده شده معنی دار بود به طوری که در گروه ii نتایج بهتری بدست آمد (05/0p<). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، روش ثابت کردن شکستگی تنه تیبیا با استفاده از میله داخل کانال استخوانی نسبت به استفاده از پلاک ارجحیت دارد.